W inowrocławskiej Galerii Miejskiej (pl. Klasztorny 2) zagościły prace gdańskiego Artysty – Wojciecha Sęczawy. Otwarcie wystawy rzeźby i rysunku, zatytułowanej „OD. TU. DO.”, odbyło się 25 stycznia 2024 roku.
Wystawa, której organizatorem jest Kujawskie Centrum Kultury przy współpracy Miasta Inowrocławia, realizowana jest w ramach cyklu „Artysta Artysty, czyli Leonard Franciszek Berendt zaprasza…”.
Wystawa dostępna jest nieodpłatnie:
– poniedziałek-piątek / 11.00-17.00,
– sobota / 10.00-15.00.
WOJCIECH SĘCZAWA – profesor Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, jest absolwentem Wydziału Rzeźby w PWSSP w Gdańsku. Dyplom uzyskał w roku 1986 w pracowni prof. Edwarda Sitka. Wojciech Sęczawa jest rzeźbiarzem, ale z powodzeniem uprawia malarstwo i rysunek. Swoje prace prezentował w galeriach krajowych i zagranicznych, m.in. w Niemczech, Holandii, Belgii, Szwecji, Francji, Szwajcarii i USA. Jest autorem statuetek wręczanych podczas festiwali Yah Film, Dobry Humor i Dwa Teatry. Laureat wielu nagród, m.in. stypendium Ministra Kultury i Sztuki (1987), Salon zimowy, Warszawa, srebrny medal (1993), Salon wiosenny, Warszawa, złoty medal (1998), Grant EFA, Nowy Jork (1995), I nagroda za projekt pomnika Marynarza w Gdyni (2006), Nagroda (2011) i Stypendium (2012) Prezydenta Miasta Gdańska, odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznawana przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2022).
Andrzej Błaszczuk o twórczości W. Sęczawy:
„Swoim realizacjom Wojciech Sęczawa nadaje charakter ustawicznego budowania. Upraszczając radykalny styl, przenosi punkt ciężkości decyzji realizacyjnych w stronę masywnych brył o kanciastych, zrytmizowanych kształtach i wyraźnie podkreślonej tektonice. Potęguje ona przestrzenną spójność obiektów, odzwierciedlając jednocześnie wypadkową obecnych w naturze faktur, tj. spękań, załamań, rozszczepień. Traktując tworzywo jako ważny składnik sztuki, artysta materializuje swoje projekty najchętniej w drewnie, chociaż też łączy ten materiał z kamieniem i ceramiką. Za sprawę o znaczeniu pierwszorzędnym uznaje on synkretyzm wartości sztuki tradycyjnej ze współczesnymi sposobami rozwiązywania problemów artystycznych, zarówno w wymiarze formalnym, jak i estetycznym”.
